Adrianna lat 12. Był maj 2006 roku. Piękna pora roku wszystko budzi się do życia, a ja z dnia na dzień jestem coraz słabsza. Diagnoza – CUKRZYCA TYPU 1 choroba, z którą trzeba żyć już na zawsze. Moja trzustka nie produkuje insuliny, która jest potrzebna do życia. Muszę kilka razy dziennie badać poziom cukru we krwi za pomocą glukometru. Nie mogę jeść i pić bez podania sobie odpowiedniej ilości insuliny, za pomocą igły. Wszystkie posiłki i napoje muszą być dokładnie zważone i przeliczone na wymienniki węglowodanowe oraz białkowo-tłuszczowe. Czy tak powinno wyglądać życie dziecka? Moim pragnieniem jest żyć i funkcjonować jak moi rówieśnicy.