Nikt nie chce usłyszeć takiej diagnozy: „nowotwór złośliwy piersi z przerzutami do węzłów chłonnych”. Ciężko napisać co się wtedy czuje: strach, rozpacz, żal, rozczarowanie. Potem rodzi się wola walki, pierwsza myśl w głowie: „przecież mam dla kogo żyć, moja córka ma tylko mnie i zaledwie 14lat! Postanowiłam walczyć! Dlatego bardzo proszę o pomoc w tej nierównej walce. To dla mnie sprawa życia i śmierci…
Jeżeli zechcesz podarować mi swój 1,5% podatku, podarujesz mi nadzieję oraz szansę na leczenie i życie
Dziękuję